Hi there, how are u?

Hi there, how are u?

Ik begin gelijk met de vraag die ik de hele dag krijg te horen. Elk restaurant, winkeltje of toeristische plek staat vol in teken van toeristen en ontzettend vriendelijk zijn. Woensdag 4 oktober kwamen Tjitske en ik aan na een ontzettend lange reis (18uur met een overstap in Qatar) in Denpasar, Bali. Wat een enorme chaos. Na een verwaarloosbare check door de immigratiedienst (lees: ze keken niet eens naar mijn antwoorden op het invulformulier over je verblijf) kwamen we door de gate naar buiten. Gelukkig waren daar 100 taxi chauffeurs die ons aanstaarden alsof je een celebrity bent met de vraag of je 'taxi taxi' wilde.

Gelukkig was Rene ons al voor geweest, die momenteel al drie maanden op het eiland verblijft. Rene is een goede vriend van Elisabeth (<3) die verliefd is geworden op het eiland en ons goed heeft meegenomen in wat wel en niet handig is. Hij heeft voor ons geregeld dat we werden opgehaald door een zeer vriendelijke taxichauffeur. Deze man bracht ons in zijn te dure auto (met airco, zo nodig!!!) naar het Kayun Hostel. Een heerlijk hostel, gezelligheid en een zwembadje. Een fijne prive kamer, maar toen we de deur dicht deden van onze kamer werden we wel even met de werkelijkheid geconfronteerd. Twee dode kakkerlakken! AAHHWHH @#$ Al schreeuwend stonden Tjitske en ik op ons tweepersoonsbed, adem in adem uit. Dit is hier de normaalste zaak van de wereld, wen eraan Eva wen eraan zei ik tegen mezelf. Na wat gegiechel zijn we naar de receptie gegaan en hebben ze de kakkerlakken weggehaald. Later bleek dat dit eigenlijk niet vaak voorkomt. Fjieuw...... lets hope so. Diezelfde avond kwam Rene ons nog verwelkomen op Bali en hebben we lekker biertjes gedaan in het hostel. Mega veel tips en trucs, een paar woordjes van de taal geleerd en we zijn even een beetje tot rust gebracht door wat kalmerende woorden. Het is in dat gedeelte namelijk best wel chaotisch en dat na een reis van 18 uur...Verder waren we al zeg ik het zelf best wel relaxed.

Maar de eerst volgende dagen waren vooral even bijkomen. Met onze westerse achtergrond denk je natuurlijk dat je op dag 1 gelijk al hartstikke veel moet zien. Dus Tjitske en ik volop lopen richting Kuta (het Turkije van Bali...not done). Uiteindelijk hebben we iets van 6 km gelopen en waren we bekaf. Veel te snel, veel te veel. We hebben daardoor ook een uur over onze Mie Goreng gedaan en waren we best wel een beetje geirriteerd haha. Gelukkig namen we ons gelijk voor: dit niet weer! Wij passen ons aan de cultuur aan, niks geen drukte. Stress is hier raar, doe maar even rustig en drink lekker een koud drankje. Maak je niet te druk. Zo gezegd zo gedaan. Na twee dagen Kayun dachten wij makkelijk nog bij te kunnen boeken, maar bleek het hostel alweer vol te zitten. Oh ja, plannen is ook wel iets wat handig is hier. Om 12 uur smiddags met die ontzettend zware backpack (viel mee de mijne woog 13 kilo, maar toch) op zoek naar een ander hostel. Gelukkig was daar weer Rene, die ons leidde naar zijn Guesthouse in Canggu (Tjankun).

Wat een prachtplek! Veel beter! Vol positieve moed kwamen Tjitske en ik aan in Canggu nadat de taxi chauffeur eerst verkeerd was gereden. Veel meer rust, veel meer cultuur. Prachtige kamer, lekkere douche en vooral heerlijk schoon! Aangezien alles best wel ver van elkaar vandaan ligt hebben we direct besloten om een scooter te huren. Gelukkig heb ik van mijn 16e tot mijn 18e scooter gereden, want hier scooter leren rijden is echt gekkenwerk. Ze rijden hier links, ze hebben geen regels, ze toeteren de hele tijd om te laten weten dat ze eraan komen en gas betekent gaan. En toch: dit werkt zoveel beter dan in Nederland! Niemand is agressief of geirriteerd en letterlijk het werkt echt 20 x sneller. Echter zijn scooters hier geen scooters met een maximum snelheid van 50km/u. Het bleken motors met 125CC die best snel optrekken en hard gaan. Gelukkig staat er op mijn internationale rijbewijs dat ik een motor mag besturen, dus hoppakee niks is ons te gek. Lekker knallen door Bali, dit is pas echt genieten! Je wordt bruin zonder dat je het doorhebt en je ziet van alles. Daarnaast lachen locals alleen maar naar je, want ze zijn zo gek op blanke blonde meiden.

Veel gelachen, een aantal surfers leren kennen vanuit de hele wereld, gedronken, gegeten, gedronken (veel water), massages, uiteten en ga zo maar door. Zo verloopt ongeveer je dag dagelijks. In het begin waren we allebeide wel een beetje stiller, moeheid en je dagelijkse ik neem je toch ook mee (allebeide hard gewerkt de afgelopen tijd). Nadat we waren gewend genieten we eigenlijk meer dan ik ooit heb ervaren. Je bent je veel meer bewust van kleine dingen en verbaast je over de oprechte vriendelijkheid van de locals (natuurlijk zitten er ook irritante lui bij). Na een paar dagen strand van canggu te hebben gezien waren we toe aan wat nieuws. Op naar Ubud, de place to be voor yoga freaks en healthy fit girls. Zoals wij! :) gheghe.. We zijn door een vriendin van Rene gebracht naar Ubud, nadat we een hele dag met haar op pad zijn gegaan om Tempels te bezichtigen, rijstvelden en of course the holey monkey forest! Overigens lijkt het allemaal heel leuk hoor die foto's met apen, en dat is het ook wel, maar de aap die op mij kwam te zitten stonk echt enorm en hadden huge ballen. Ze krijgen continue pinda's gevoerd, daarom komen ze op je af. Maar de apen waren (in tegenstelling tot in Monkey Forest Ubud) heel erg vriendelijk. Geen zonnebrillen of Iphone's die gejat werden. Echt schatjes!

Verder zijn we ook nog in aanraking geweest met de corrupte politie nadat onze driver aangehouden werd om papieren te laten zien en wij moesten faken dat we haar familie waren. Voelde vreemd, maar we hebben ons er door heen geluld door te doen alsof we geen engels konden spreken. 'Solly, no.. no english, familia.. no payment'. Zelf hadden we de grootste lol, alleen de driver kreeg een fixe boete omdat ze het konden maken anders moest er een heel proces komen en dat willen locals niet. Corruptie ten top, maar goed...

Nu zijn we al een paar dagen in Ubud en we vermaken ons echt uitstekend. Hier is alleen wat betreft uitgaan niet echt een bruisend leven, maar dat halen we gloeiend in op de Gili Eilanden, nadat we hier hard gechilled hebben. We hebben al een aantal prachtige hostels versleten hier, waarbij je soms echt je ogen uitkijkt. Echter hebben we ook ervaren hoe het is om met gekko's (reptielen die insecten eten) te slapen. Het meest bizarre geluid ever en angstiger dan dit hebben we tot nu toe ook nog niet eerder geslapen. Gelukkig zijn we er nu aan gewend en was google de vriend die ons vertelde dat ze juist eerder goed zijn in huis. Verder is Ubud oprecht de mooiste plek van Bali tot nu toe, zeker de moeite waard en prachtige resorts/winkels/restaurantjes. Echt verbazingwekkend hoe je kunt denken dat een tentje er simpel uitziet, je naar binnenloopt en ontdekt dat ze een prachtige tuin hebben waar je enorm relaxed kunt zitten. Zo houden we het komende weekend het hier nog wel even uit en zullen we nog een aantal spots bezichtigen (zoals de watervallen, tempels etc). Zoveel te doen, maar niks moet. We komen liever terug met het idee dat we nog meer hadden kunnen zien, dan dat we alles gezien hebben maar te chaotisch en te drukke schema's hebben nageleefd. De balinese mensen zouden trots op ons zijn.

Well, ik hoop dat jullie een beetje een beeld hebben van onze trip so far! Tot nu toe voel ik me erg goed en zelfverzekerd in het reizen. Het land is prachtig, de mensen zijn echter wel erg arm en dat maakt het soms ook wel weer heel erg schreinend. Verder moet ik erg wennen aan het feit dat ze blanke mensen echt omarmen, zojuist vertelde de dame die mij een manicure gaf dat ze witte mensen mooier vindt dan donkere mensen. Aii.. Ik weet hier nog niet echt op te reageren behalve dat ik zeg dat ik graag bruiner word en in Nederland van de zonnenbank houd. Ach ja! Tot slot begin ik stiekem al een beetje zenuwachtig te worden voor het punt dat ik alleen verder ga, maar goed... no stress! :) we can do it!

Keep in touch! X Eva