Carpe diem

Het voelt alweer als een hele tijd geleden dat ik samen met Tjitske in Indonesië was, maar eigenlijk reis ik nog maar twee weken in mn uppie. Ons afscheid op het vliegveld van Bali was raar, je zit zo op elkaars lip voor drie weken lang achter elkaar en dan ineens is dat moment er. Terwijl ik Tjitske afzet en haar uitzwaai begin ik stiekem een beetje nerveus te worden over het reizen all by meself. Na wat tranen in onze ogen weg te vegen nemen we afscheid en zo loop ik alleen terug naar het hostel dicht bij het vliegveld. Onwennig maar het gaf me toch ook wel een confidence boost dat jezelf alles bepaalt en het gewoon doet. Van de adrenaline heb ik vier uurtjes geslapen die nacht en toen kon ik zelf weer met backpack en al naar het vliegveld. Via Maleisie vlieg ik naar Bangkok voor 30 dagen verblijven in Thailand.

Ik had weer een super goede zitplek in het vliegveld achter business class met leuk gezelschap (lees: series kijken). Eenmaal aangekomen na 3 uur vliegen in Maleisie moet ik overstappen en ben ik natuurlijk weer helemaal verdwaald. Ja natuurlijk moet je met een trein 15 min naar een heel ander gebouw voor een andere gate, tuurlijk. Na wat gestuntel kom ik eindelijk aan bij de gate en besluit ik wat te gaan eten. Oja, laat ik even wat geld pinnen uit de ATM. Zo slim als ik me voel in vreemde valuta door het werken bij GWK Travelex maak ik graag een hele domme fout. Bij het pinnen zag ik staan RM700 en ik had in mn hoofd dat ik naar bangkok ga en daar hebben ze baht. 1 eur is 38 baht, dus ja 700 is niet zo veel. Dan doen we dat. Na een aantal vragen als: are u sure en weet ik veel wat ze nog meer vroegen (slechte lezer) krijg ik na-tuur-lijk 700 maleisie ringett uit de ATM. Helaas voor mij is die koers 1 euro is ong 4 ringett. Ik voel me gelijk voor twee tellen een dom blondje en besef me nu toch wel dat alleen reizen ook betekent zelf domme fouten maken. Tjitske waar ben je?

Aangekomen in Bangkok staat er weer een heel lief mannetje/vrouwtje/ladyboy op me te wachten met Ms Eva Verschoor en brengt me naar het hostel. Helaas had ik eerst gelijk al wat gedoe met de immigratiedienst aangezien ik 24 november vertrek en mn visum geldig is tot 23 november. Bedankt Killroy voor het regelen! Maar goed, ik schuif ze wel weer wat geld toe bij het weggaan. Aangekomen in het hostel om 8 uur avonds had ik me meteen voorgenomen om mn spullen weg te leggen en in de lobby wat mensen te ontmoeten om wat te gaan doen. Na veel gesprekken ontmoet ik een hele leuke duitse jongen (het feit dat hij super knap was hielp mee) en zijn we samen de stad in gegaan. Stripclubs, lady boys. Alles gezien. Laat ik maar niet teveel in details treden, maar ze zijn hier niet bang om wat seks te laten zien. Vooral oudere mannen uit het westen vermaken zich hier meer dan prima. Dan weet je het wel. Ieder zn ding, wij deden ons ding en ik heb gelachen.

De volgende dag een kater en gelukkig wat startinformatie over bangkok van De traveldesk in het hostel van GOBeyond. Tripjes geboekt, activiteiten gepland: top!
Het contact maken gaat super makkelijk en reisde in bangkok ook met verschillende mensen. In het begin is de vraag waar je vandaan komt leuk (vooral omdat ik natuurlijk altijd weer mn acteergezeik wil opzetten en mn beste engelse accent opzet, maar hey ik blijf mezelf). Op een gegeven moment heb je die gesprekken wel een beetje gehad en wil je gwn chillen en leuke dingen doen met iedereen.

Tot nu toe slaap ik in top hostels in dorms met verschillende mensen en is het echt gezellig. Leven uit je backpack is super makkelijk, want die van mij heeft veel vakjes en ik heb eindelijk in mijn leven iets strak georganiseerd. Helaas blijf je toch echt jezelf ook al ben je op reis en moet ik natuurlijk op het laatste moment weer in de stress schieten omdat ik dingen vergeet. Zo reisde ik met een jongen uit engeland met de nachttrein naar chiang mai en was ik mn ticket kwijt. De opmerking van hem die ik wel kon waarderen was dat ik zo relaxed overkwam, maar hij zich afvroeg of ik misschien toch een beetje chaotisch ben. Ik doe me in ieder geval niet als iemand anders voor haha.

In de nachttrein zelf was het super fijn. Nog een jongen leren kennen en kaartspelletjes gedaan (geen drankspelletjes want ze verkochten geen alcohol) en in de trein op een bedje gaan slapen uiteindelijk. Niks mis mee. Het eten in de trein was wel een beetje duur, dus geen aanrader om daar alles in te kopen zoals ik deed. Om 9 uur ochtends arriveerden we in Chiang Mai en heb je gewoon nog een hele dag over terwijl je compleet ergens anders bent. Ideaal. We zijn onze spullen gaan dumpen in het hostel en gaan rondlopen door de stad. Slenteren, winkelen en uiteindelijk belandt Eva natuurlijk weer in de kroeg. Veel te gezellig. Volgende dag helaas een klein katertje en van hostel moeten wisselen (terwijl het zo'n awesome plekje was.. een hotel mag je het ook wel noemen met 5 anderen in een kamer). Ach ja, backpack ingepakt en taxi naar andere hostel. Ik weet niet eens zo zeer meer wat ik die dag heb gedaan maar waarschijnlijk niet veel.

De volgende dag een cooking class en de dag daarna de elephant tour. De cooking class was een groot succes en tegelijkertijd een realisatie moment. Ik kan echt niet koken. Het was dat ze ons drilden en de timing aangaven, maar ik heb gelachen en weet nu vijf top gerechten te maken. Waarschijnlijk gaat daar niks van komen in Nederland, o.a. doordat super veel ingredienten niet makkelijk thuis verkrijgbaar zijn. De elephant tour de volgende dag was echt heel erg de moeite waard. Ik had van te voren opgezocht vanuit nederlandse reviews waar olifanten gered zijn en speciale projecten zijn opgezet om olifanten berijden tegen de gaan. Het was daarom wel iets duurder en vrij kort, maar het gaat om het idee. We mochten ze voeren in kleine groepen en met ze zwemmen en ze wassen. Er werd verteld dat al deze olifanten vanaf jongs af aan zijn opgegroeid bij mensen die ze dus wel gebruikten om te rijden. Om dit tegen te gaan worden dit soort projecten opgezet en wordt het binnenkort ook illegaal in Thailand. De olifanten waren dus nu heel tam, maar werden goed verzorgd. Ik weet dat er veel meningen over zijn verdeeld alleen ben ik op zo'n punt dat het me niet meer echt uitmaakt wat iemand ervan denkt. Je probeert te doen wat goed voelt en ethisch verantwoord is, maar als jezelf vlees eet mag je jezelf ook wel eens achter de oren krabben of dat ethisch verantwoord is. Ik heb de meest horror situaties gemaakt op markten met beesten die voor je worden geslacht. Serieus de plofkip was er niks bij. Bruteloos hoeveel beesten bij elkaar gepropt.

De volgende dagen veel gechilled en tempels bekeken en avonds uitgegaan. Zo ben ik zaterdagavond uit geweest en heb ik ook helaas minder mooie dingen meegemaakt. Om 1 uur snachts na het bestellen werd ik even afgeleid door iets of iemand die me duwde en was ineens mn tas weg. Ik schrok me rot en ging de hele kroeg inzetten om mee te zoeken haha. Zonder succes en op dat moment was ik echt zo pissig. Na 100 x vragen aan de bar hebben we er nog maar een mooie (en voor mij gratis avond van gemaakt). Helaas was het niet echt een gratis avond want in mijn tas zat mijn paspoort, mijn pinpas, mijn mobiel en 10.000 baht die ik net had gepind. Omgerekend is dit 260 euro wat ik ben verloren. Na twee uur slaap ben ik direct naar de receptie van mn hostel gegaan en zij gaven aan dat ze net werden gebeld door de politie dat mn tas gevonden was ergens bij een tempel in de bosjes. Samen met mn roommates bij het politiebureau ontdek ik dat het wel mijn tas is, maar het enige wat er in zit is mn paspoort en mn zonnebril. Van de schrik barst ik in janken uit bij de politieman die geen engels kan en alleen maar fotos van me ging maken omdat ik westers ben en hij vond het wel grappig ofzo. Dat stopt het huilen wel, is ook een manier. Bedankt! Hij adviseerde me om naar de tourist politie te gaan ergens een half uur verderop en daar aangifte te doen. Gelukkig bracht een politie man ons. Toen we onze gordel wilden omdoen werd ons geadviseerd door de politiemeneer om dit niet te doen. De reden? Stel je voor dat er wat gebeurt en je uit de auto moet springen. O ja, natuurlijk. Is ook zo. Na het aangeven en wat pep talks van mensen besefte ik me dat het erger had gekund omdat ik tenminste mn paspoort heb. De foto's ben ik wel allemaal kwijt aangezien mijn icloud vol zat. Shit shit. 260 euro lichter, geen mobiel en geen pinpas. Hoe ga ik dit doen? In het hostel mocht ik even hun ipad op facebook en heb ik met de telefoon van een roommie mn ouders gebeld. Binnen no time kon ik bij een kantoor van western union (wat ik natuurlijk door het gwk zelf altijd verkocht) geld afhalen wat mn vader me had gestuurd. Ergens een tweedehandse Iphone 5 op de kop getikt om find my phone in te zetten en van ellende in bed gaan liggen. Alhoewel ik me toch wel iets beter al voelde. Om half 11 avonds word ik ineens gebeld door een thais nummer op mn nieuwe tijdelijke telefoon dat hij mijn iphone heeft. Waar ben je ik kom hem nu direct brengen. Eh wat? He? Mijn iphone? O m g. Wat een geluk.. na wat gestuntel door zijn slechte engels en na het vinden van een thai hebben we afgesproken in een restaurantje. Hij wilde eigenlijk bij mijn hostel komen, maar dat voelde niet helemaal goed. Om half 12 was hij in het restaurant en werd ik herenigd met mijn prachtige telefoontje. We hebben wat gedronken en ik heb geprobeerd uit zijn slechte engels wat op te maken. Ik begreep dat hij de telefoon op de grond had gevonden in de kroeg. Dat vond ik allereerst al een raar verhaal, aangezien mn hele tas ineens werd meegenomen. Het tweede wat raar is dat mijn bankpas ineens achter het hoesje van mn mobiel zat. Die zat echter los in mn tas en het lijkt me sterk dat als mn mobiel eruit vliegt door een dief dat de pinpas derbij komt. Daar had hij geen verklaring voor en ik voelde ook dat er iets niet klopte. Hij bleef wijzen op dat hij wilde weten waar ik heen ging, of hij me kon brengen ( hij was taxi chauffeur ) en of ik dan in het hotel van zn vriend wilde slapen. Om niet te naief te zijn heb ik het wat afgekapt en om 1 uur naar huis gegaan. De volgende dag werd ik plat gegooid met berichten via facebook of hij samen met mij naar Pai kon en dan in het hotel enzovoort. Ik voelde me wat angstig door hem en besloten niet meer te reageren behalve nogmaals vriendelijk dank je wel te zeggen.

Inmiddels voelde ik me echt niet meer zo op mijn gemak in mn hostel doordat hij me daar af heeft gezet en ben ik nu met twee belgische onderweg naar een nieuwe bestemming. Up next: Pai! Een horror weg waardoor ik al misselijk met waarschijnlijk een enorm wit gezicht dit verhaal als afleiding zit te typen. Wish me luck... en nu genieten van het feit dat het toch best goed is afgelopen en alleen geld ben verloren en nu tijdelijk geen bankpas heb.

Carpe diem